มาตรฐานการป้องกันอันตรายจากรังสีและมาตรการความปลอดภัยทางรังสี

มาตรฐานการป้องกันอันตรายจากรังสีและมาตรการความปลอดภัยทางรังสี

การป้องกันอันตรายจากรังสี

มาตรการความปลอดภัย
1. ห้องที่ติดตั้งเ ครื่องกำเนิดรังสี ต้องมีระดับรังสี ณ ตำแหน่งต่างๆ เป็นไปตาม
มาตรฐานความปลอดภัยทางรังสี
2. เครื่องกำเนิดรังสี ต้องมีระบบ เปิด –ปิด เครื่องด้วยกุญแจ ซึ่งถูกเก็บรักษาไว้
อย่างปลอดภัย หรือมีระบบอื่นที่เทียบเท่า เพื่อป้องกันมิให้ผู้ที่ไม่มีหน้าที่
สามารถใช้งานเครื่องกำเนิดรังสีได้
3. ต้องมีสวิตซ์ เปิด- ปิด เพื่อจ่ายกระแสไฟฟ้ากำลังเข้าเครื่อง
4. ต้องมีการตรวจติดตามความปลอดภัย ทางรังสีตามมาตรฐานที่กำหนด ทุกปี
โดยการตรวจสอบเครื่องจากกรมวิทยาศาสตร์การแพทย์ และได้รับอนุญาตจาก
สำนักงานปรมาณูในการให้ใช้เครื่องกำเนิดรังสี
5. ต้องมีฉลากแสดงรุ่น และหมายเลขเครื่องติดไว้ในตำแหน่งที่เห็นชัดเจนบน
เครื่อง

การป้องกันอันตรายจากรังสีเอ็กซเรย์สำหรับผู้ปฏิบัติงาน ยึดหลักสามประการ ดังนี้
– ระยะทาง ต้องอยู่ให้ห่างจากแหล่งกำเนิดรังสีให้มากที่สุด
– เวลา ทำงานกับรังสีด้วยเวลาน้อยที่สุด
– เครื่องกำบัง ต้องมีเครื่องกำบังรังสีเพื่อลดการได้รับรังสีโดยตรง

1. ห้องที่ติดตั้งเครื่องจะต้องออกแบบสำหรับป้องกันปริมาณรังสีได้ถูกต้อง
2. การตรวจทางรังสีทุกชนิดต้องทำในแผนกรังสีเท่านั้น ยกเว้นในรายที่จำเป็น
เจ้าหน้าที่ต้องสวมเสื้อตะกั่วทุกครั้ง
3. ยืนอยู่ไ กลจากลำแสง และไม่อยู่ในทิศทางของแสงโดยตรง
4. ผู้ป่วยที่ช่วยตัวเองใม่ได้ เช่นเด็ก หรือผู้ป่วยหนัก เจ้าหน้าที่ไม่ควรจับผู้ป่วยมาตรวจ
ด้วยตนเอง พยายามใช้อุปกรณ์ต่างๆ เพื่อยึดผู้ป่วยไว้ ถ้าหลีกเลี่ยงไม่ได้ควรให้ญาติ
หรือผู้ป่วยมาตรวจเป็นผู้จับไว้
5. การถ่ายเอกซเรย์ฟัน ควรให้ผู้ป่วยจับฟิล์มไว้เอง ถ้าไม่ได้ผลจึงใช้คีมขนาดยาวจับ
โดยเจ้าหน้าที่ต้องสวมเสื้อตะกั่วด้วย
6. จะต้องมีเครื่องวัดรังสีประจำบุคคล  และขณะปฏิบัติงานควรได้รับการตรวจเลือด
ทุก 3 เดือนหรือ อย่างน้อยปีละครั้ง

ไพโรจน์ เม่นสุวรรณ์

อ่านต่อได้ที่: https://www.gotoknow.org/posts/387363